36 / 84
November 2017
34
FOKUS
Buitelewe en reis
Spesiale
H
eelwat mense het die persepsie dat avontuurfietse baie
swaar is en dat dit 'n mens nie ‘n régte avontuur daarmee
kan aanpak nie – ‘n avontuur wat nie die gemaklike teerpaaie
insluit nie. ‘n Groot aantal produsente het die persepsie
dat dié fietse nie op die plaas gebruik kan word nie, want dit is te
moeilik om te hanteer én te groot.
‘n Paar avontuurryers het besluit om die teendeel te bewys en het
gedurende die eerste twee weke van Julie ‘n ekspedisie na Angola
aangepak. Ons twee asook Behan Boshoff en John Harris het in
Bloemfontein ontmoet en die vier motorfietse (‘n BMW 1200 GS
Adventure en drie BMW 1200 GS’s – almal waterverkoel) op ‘n Safari
4x4-sleepwa gelaai en die lang pad Namibië toe aangepak.
17 ure later het ons groepie op Otjiwarongo aangekom, waar die fiet-
se afgelaai en die laaste voorbereidings en aanvullings afgehandel
is. Vroeg die volgende oggend was die span op pad: Rigting noord.
By Kamanjab het die teerpad een te veel geword en Opuwo, die
hoofstad van Kaokoland, was die volgende petrolstop langs ‘n
pragtige Namibiese stofpad. Die roete van hier na Ruacana het die
span vroeg blootgestel aan “regte” sand – hier het die “ekspedisie”
begin.
Ruacana het laatmiddag verskyn en ons het by Eha Lodge kamp
opgeslaan. Ons het Angola se grenspos net na oopmaaktyd bereik
en die proses was betreklik maklik. ‘n Vinnige besoek aan die
Ruacana-valle en daarna was dit tyd vir Angola, Portugees en ry-
aan-die-verkeerde-kant-van-die-pad. Van Chitado af was dit smal
grondspore, waar die
locals
met hul 125 cc Chinese motorfietse ry.
Wat ‘n ongelooflike lekker en besondere mooi wêreld: Kronkelspore,
bergpasse, rivierkruisings, sand, versteende modderspore – alles
wat ‘n avontuurmotorfietsryer kan begeer!
Ons eerste kamp in ‘n rivierbed in die wildernis was ‘n hoogtepunt:
Kos, water, slaapgoed, ekstra water, petrol – alles aan boord. En
ons stelsels het effektief gewerk; sonder enige probleme. Net vir
diegene wat dink daar is met ‘n kode tien gelaaide motorfiets gery;
dit is nie die geval nie: Een standaard rugsak, een sak agterop die
fiets en ‘n gereedskapsakkie, 5 liter water en 5 liter petrol – dit is al.
Twee dae later het ons Chibia binnegestoom. Daar is ‘n bank en
ons kon kwanzas kry en brandstof. Ons het die ou roete deur die
Dorslandtrekkers se plase gevat en by Lubango uitgekom. Die
nalatenskap van Suid-Afrikaanse produsente is steeds hier sigbaar.
Tundavala vir
sundowners
het ons dag afgesluit. Tundavala is ‘n
krans van meer as 800 m en is voorheen in Angola as ‘n plek van
teregstelling gebruik vir diegene wat nie polities korrek was nie.
Die son het gesak en ons het tent opgeslaan – sommer daar langs
die afgronde. Die wind waai, maar ons slaap, want ons het genoeg
motorfiets gery. Dan slaap ‘n mens maklik…
Sonop was ons op pad: ‘n Laaste loer oor die afgrond en ons was
vort na die Christusbeeld in Lubango. Ons het die beeld met sy
koeëlgate en die stad stilswyend besigtig. Die Dorslandmonument
het ook ‘n besoek regverdig. Ons het die motorfietse volgemaak en
wes gedraai. Die see was nou in die visier.
Die Lebapas was nog ‘n hoogtepunt: ‘n Klomp draaie en ‘n 1 km-
daling in hoogte binne 10 km.
Knobblies
-motorfietse kan lekker op
teerpaaie draai...Die teerpad het ons by Namibe uitgespoeg – ‘n dorp
met ‘n hawe en ‘n see. Ons het afgedraai strand toe. Toe was dit
net sand: Los en baie sand.
Die bande is 1 bar gepomp en ons het in ons valhelms begin sing. Die
lewe was ‘n lied: Langs die strand af, oor ‘n paar duine en te vinnig
het ons Flamingo Lodge se borde en huisies gesien. Ons was in die
paradys.
By Flamingo het ons tyd verwyl deur stranduitstappies, na die
Flamingo Canyons te ry (dit is ongelooflik mooi daar), nóg op die
strand te ry, nóg na die see te sit en kyk, vir Rico Sakko (die eienaar)
te help om sy gesinkte boot te herwin en seker te maak die
motorfietse is reg vir die volgende tog.
Ons het planne begin maak om deur die doodsakker te ry en Rico
het aangebied om saam te gaan. Dit het ons brandstofprobleem
opgelos en die motorfietse ligter gemaak. Hy het ons bagasie op sy
Landcruiser gelaai en sy seun het met ‘n vinnige 1 000 cc
side-by-
side buggy
gery. Ons het deur die “veld”/woestyn en canyons tot
by Tombua gery en al ons motorfietse en jerrykanne volgemaak.
Nou was dit weer strand en sand. Én soutpanne. Én ons het weer
gesing. Tot die motorfietse almal in ‘n sagte kol sand gesink het. Dit
gebeur net: Die sand word soos water, dan vlieg jy.
Deur Angola op 'n avontuurfiets
STEFAN BOSHOFF
en
DIRK STRYDOM,
twee avontuurfietsryers in hul vryetyd
1: Stefan Boshoff, Behan Boshoff, John Harris en Dirk Strydom (agter) geniet die uitsig oor die Lebapas in Angola.
2: Kamp in rivierlope was ‘n gereelde hoogtepunt op die toer.
1
2