SA Graan September 2015

2015/WMAIZE/A/01A

www.pannar.com infoserve@pannar.co.za

Saam boer ons

vir die toekoms

™

PANNAR bestee baie tyd en moeite aan uitgebreide

navorsingsprogramme om jou te help om die hoë

opbrengste te verseker wat nodig is om jou

vooruitstrewende boerdery in stand te hou. Soos

ons witbasterpakket is dit ’n seker keuse vir goeie

risikobestuur en optimale opbrengste.

Jy neemgeen

kortpaaiemet jou

boerdery nie; ons

sal ook nie.

ULTRAMODERNE

NAVORSINGEN

ONTWIKKELINGSTEGNOLOGIE

GEWASVOORSORG

PRESISIE-

BEPLANNING

GEWASBESKERMINGS-

BESTUURSPRAKTYKE

Water is die volgende kritieke punt wat tot stremming lei. Wanneer

beskikbare water afneem, veral vanaf blom, verhoog dit die kans dat

stamvrot kan intree. Hoër as aanbevole plantdigthede, onvoldoende

besproeiingskedules of droogte en hoë onkruiddruk wat in lande

voorkom, kan daartoe lei dat plante gepredisponeer word vir wortel-

en staminfeksies.

Deur laastens ‘n mieliebaster te kies wat nie aangepas is vir die

spesifieke omgewing waar dit geplant word nie, sal plante inherent

ook voortdurend onder stremming verkeer omdat dit moet probeer

oorleef en saad produseer in ‘n omgewing wat nie optimaal is nie.

Waar pas haelskade in die prentjie in?

Haelskade moet beskou word as ‘n faktor wat stremming by plante

kan induseer. Internasionaal is daar nie baie navorsing gedoen oor

die direkte verband tussen haelskade en siektes soos stamvrot

nie en is die meeste inligting wat beskikbaar is, gebaseer op waar-

nemings.

Die impak wat hael op stamvrotte kan hê, is egter tweeledig. Eer-

stens kan dit die blaarmateriaal genoegsaam vernietig dat plante

nie meer effektief kan fotosinteer nie en soos reeds genoem, plante

noodsaak om die nodige suikers in die stamme te gebruik.

Tweedens kan dit direkte skade aan stamme veroorsaak en ingangs-

punte skep waardeur swamme die plant kan infekteer.

In 1964 het Larry J. Littlefield ‘n artikel geplaas in die

Plant

Disease Reporter

rakende die impak wat haelskade op stamvrotte

gehad het gedurende verwoestende haelstorms wat gedurende

1963 in Minnesota in die VSA voorgekom het.

Sy waarneming was dat byna alle stamme een of ander graad van

stamvrot gehad het in en om die letsels wat deur die hael veroorsaak

is. Die graad van vrot wat voorgekom het, was verder nie gekoppel

aan die grootte van die letsels nie en was eers werklikwaar sigbaar

vyf tot ses weke ná die haelskade aangerig is.

Ongeveer die helfte van die swamme wat uit letsels verwyder is, was

saprofities van aard, wat beteken dat dit swamme was wat op dooie

plantmateriaal voed. Die res het behoort tot Fusariumspesies wat

wel met stamvrotte geassosieer word.

Sy gevolgtrekking was dat hierdie indringing van swamme deur let-

sels of wonde wat deur hael aangerig is, gelei het tot ‘n afname in

opbrengs.

Hael kan dus ‘n besliste bydrae lewer tot die ontstaan van stamvrotte,

maar dit is baie moeilik om die voorkoms van stamvrotte in só ‘n

geval volkome voor die deur van haelskade te plaas, aangesien daar

soveel addisionele faktore betrokke is wat stamvrotte kan bevorder.

2: Omval wat voorkom as gevolg van stamvrot.