Previous Page  20 / 116 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 20 / 116 Next Page
Page Background

Oktober 2018

18

’n Kykie na instandhouding

van

gronddamme

I

n die geskiedenis van Suid-Afrika is die gronddam al menigmaal

besing en vorm dit ’n integrale deel van ons geskiedenis as

bron van water vir rekreasie, besproeiing en veesuiping. Vir

hierdie struktuur is instandhouding egter, soos met soveel ander

strukture op die plaas, noodsaaklik.

’n Tipiese damwal sal bestaan uit ’n kern van digte klei wat strek

vanaf die ondergrond, 1 m tot 1,5 m onder die grondoppervlak,

tot bo in die kruin van die wal. Aan weerskante van die wal is

’n driehoekvormige vul wat dien

as stabilisasie van die wal. Hierdie

grond is gedeeltelik deurlatend.

Die lewensverwagting van dié dam­

me is dikwels beperk omdat die

materiaal kwesbaar vir verwering

deur die elemente en vertrapping

deur diere is. Die grondwal en

vloeduitloop het voortdurend aan­

dag nodig.

Grondwal

Die grondwal is onderhewig aan

verwering weens die reëndruppel­

effek en ook as gevolg van bran­

deraksie wat ontstaan as gevolg van

winde.

Onderhoud behels die volgende:

Verwering van die wal kan

vertraag word deur ’n goeie

stand gras op die wal te vestig

sodat ’n beskermende deklaag

op die grondoppervlak vorm om

die effek van reëndruppels op die

grond te beperk.

Bome wat op die wal groei,

lyk vreeslik mooi, maar die wortels van die bome groei

deur die wal en wanneer die boom uiteindelik doodgaan,

laat dit ’n reeks kanale agter wat optree as deurgang waar­

deur water vloei en die damwal laat swig. Verwyder liefs

die bome.

Op die watervlak van die dam ontwikkel branders wat op die

oewer van die dam breek en sodoende erosie veroorsaak.

’n Laag klip op die volwatervlak kan brandererosie beperk.

Dit is egter ’n uitdaging en duur om dit op bestaande damme

aan te bring. Die kliplaag kan gerek word deur ’n mat van ou

motorbande te plaas en alle holtes in die mat met klip te vul.

Dit is bevind dat die boonste 3 m van die waterstand van die

dam beskerm moet word en 1 m bo die watervlak moet wees.

’n Volgende goedkoper oplossing is om biesies op die watervlak

te vestig. Fluitjiesriet kan ook gebruik word, maar neig om vinnig

te vermeerder en kan ’n dam inneem. Dit groei tot op ’n diepte

van 1,5 m onder die oppervlak van die water. Biesies op die

watervlak sal die branders demp en die krag van die branders

beperk.

Die grond waarvan die dam gebou word, sal met tyd konsoli­

deer – wat sal veroorsaak dat die kruin van die wal sak. Die ideaal

is om elke tien jaar ’n lengtesnitmeting van die wal te onder-

neem om versakking te monitor. Dit sal aandui of verhoging van

die wal nodig is om te verseker dat die vloeduitloop sy volle

kapasiteit sal behou, te voorkom dat vloedwater die damwal

oorstroom en die wal wegspoel.

Die gate wat knaagdiere en

erdvarke veroorsaak, moet

gereeld opgevul word.

Damme wat lek

Indien ’n dam lek, is dit die

eerste teken dat daar ’n gevaar

bestaan dat die dam mag breek.

Die erns van die lek kan bepaal

word deur vas te stel of die

syferwater skoon of troebel is.

Indien die water skoon is, is die

gevaar dat die wal gaan breek,

gering.

Die oorsaak kan bepaal word

deur vas te stel waar die syfering

voorkom. Kom die water direk

uit die dam uit of kom dit uit die

kant van die vallei?

Waar die terrein in die Karoo

geologiese sisteem voorkom,

kom die rots in lae wat ho­

risontaal lê, voor. In hierdie

geval kan die syferwater uit die

kant van die dam in die bult langs die dam insyfer en langs die wal

verbybeweeg. Die water verskyn dan aan die onderkant van die wal

langs die vallei. Hierdie water is gewoonlik skoon en daar kan nie veel

aan gedoen word nie.

Waar ’n grondwal op alluviale grond gebou is: Dit is waar die

grond feitlik waterpas lê, op die valleibodem. Dit is neergelegde

grond wat oor eeue opgebou het, waar gruis en sandlae voorkom

waardeur die water syfer. Die syfering kom dan gewoonlik aan die

voet van die wal uit die ondergrond. Dié water is gewoonlik skoon.

Syfering aan die stroomafkant teen die toon kan beteken dat ’n

afsnykern nie in die ondergrond aangebring is nie. Die boonste laag

van die oorspronklike grondoppervlak is dan nie verwyder nie. Die

ou wortelsone bevat heelwat wortels en humus wat ontbind en ’n

kanaal nalaat.

Fokus

Besproeiing

Schalk Jacobsz,

ingenieur,

SW Jacobsz

Ingenieurs Konsultante

Die lewensverwagting

van dié damme

is dikwels beperk

omdat die materiaal

kwesbaar is vir

verwering.