Background Image
Previous Page  37 / 92 Next Page
Basic version Information
Show Menu
Previous Page 37 / 92 Next Page
Page Background

Wat is die status quo met

koolstofbelasting?

D

it is die verantwoordelikheid van die Departement van

Omgewingsake (DvO) om die land se kweekhuisgas-

vrystelling op ‘n gereelde grondslag te rapporteer. Die

rapportering is aan die United Nations Framework Con-

vention on Climate Change (UNFCCC) en dit geskied volgens

gestandaardiseerde voorskrifte vir alle lande wat deur die Inter-

governmental Panel on Climate Change (IPCC) ontwikkel is.

Die gereelde rapportering het ten doel om lande se pogings tot

verminderde uitset te monitor en hiervoor is doelwitte en teikens

gestel. Die teikens waartoe Suid-Afrika verbind is – soos vermeld

in die Nasionale Ontwikkelingsplan – is 34% vermindering teen

2020 en 42% teen 2025 – voorwaar ‘n gedugte, indien nie ‘n on-

bereikbare teiken nie, gegewe die kort tydperk!

Nietemin het alle sektore, insluitende landbou, ‘n verantwoordelik-

heid om praktyke in werking te stel om kweekhuisgasse te

verminder. Só ook is die regering doelgerig in die poging om teikens

te bereik deur afdwingbare maatreëls soos koolstofbelasting in

te stel. Regulasies wat verband hou met die verpligtinge word in

Kennisgewing 336 van 2016 van die Nasionale Omgewingsbestuur:

Lugkwaliteit Wet (Wet Nr. 39 van 2004) beskryf.

‘n Vermindering veronderstel natuurlik dat daar ‘n vertrekpunt of

basislyn moet wees. Vir die Landbou-, Bosbou- en ander Landge-

bruiksektor (die Departement van Omgewingsake voeg landbou

saam by hierdie sektore in Engels, naamlik Agriculture, Forestry and

Other Land Use [AFOLU]) is die vertrekpunt die 2010-inventaris.

Die vertrekpuntwaarde is 50 568 Gg CO

2

gigagram koolsuurgas-

ekwivalent (ekw) as landbou alleen beskou word en 30 949 Gg CO

2

ekw as die totale AFOLU-sektor geneem word. Die rede vir die laer

waarde van laasgemelde is dat koolstof tot ‘n sekere mate in bos-

bouplantasies en ander afdelings geberg word en derhalwe nie in

die atmosfeer vrygestel word nie. As dit nou as persentasie van

Suid-Afrika se totale kweekhuisgasvrystelling van 544 314 Gg CO

2

(2010-syfer) uitgedruk word, dan is landbou alleen se bydrae onge-

veer 9% en AFOLU s’n 5,5%.

Koolstofbelasting

‘n Koolstofbelastingstelsel sal reeds op 1 Januarie 2017 deur Nasio-

nale Tesourie in werking gestel word en heelwat aandag is deur

Besigheid SA en die regering in die afgelope twee jaar daaraan gewy

om ‘n uitvoerbare stelsel daar te stel.

AFOLU is tot 2020 daarvan vrygestel omdat dit nie so maklik is

om ‘n uitvoerbare en regverdige stelsel te ontwikkel nie. Van die

redes daarvoor, in teenstelling met ander sektore byvoorbeeld

energie, mynbou en vervoer, is dat in die AFOLU-sektor nie net

kweekhuisgasse vrygestel word nie, maar daar word ook geberg,

of in ander vorms soos metaan gebruik – en seker die belangrikste

rede is dat voedselvoorsiening vir ‘n groeiende bevolking gaan styg,

wat dit in geheel moeilik gaan maak om kweekhuisgasvrystelling te

verminder.

‘n Verdere rede is die betroubaarheid van beramings. Byvoorbeeld,

omdat die veebedryf se kweekhuisgasvrystelling omtrent 60%

van die landbousektor se bydrae beloop en dit grootliks van

metaanproduksie deur rumenfermentasie afkomstig is, is akkurate

veegetalle belangrik.

Beskikbare statistiek is nie akkuraat nie – in sowel die kommer-

siële- as die kommunale afdelings, terwyl die getalle wild waarmee

geboer word, bykans ‘n duimsuigsyfer is. Dit is derhalwe duidelik

dat die fouthoudendheid van die berekening vir landbou 20% of

meer kan beloop.

Is koolstofbelasting vir die AFOLU-sektor

geregverdig?

Ek dink nie so nie. Ofskoon die voorgestelde belastings waarskynlik

in omvang nie so groot is nie, is ‘n regverdigbare stelsel myns in-

siens nie haalbaar nie.

Van die redes is soos volg:

Die bydrae van AFOLU tot Suid-Afrika se totale kweekhuis-

gasvrystelling is klein. As daarin geslaag word om ‘n 40%-ver-

mindering te bewerkstellig, dan is die invloed op die totaal maar

sowat twee persentasie-eenhede, wat niksseggend is en voorts

minder is as die fout wat gemaak word in die totale berekenings.

Landbou is ‘n strategiese sektor uit verskillende oogpunte:

Voedselvoorsiening, buitelandse valuta, bydrae tot bruto

binnelandse produk (BBP), sosio-ekonomiese ontwikkeling en

selfs toerisme – as die wildbedryf bygereken word.

In die berekeninge van die basislynberamings van die Depar-

tement van Omgewingsake is ‘n poging aangewend om dit uit

te brei na 2050 toe deur voorsiening te maak vir die verwagte

toename in voedselbehoeftes, maar dié basislynwaardes is

steeds onderhewig aan dieselfde fouthoudendheid as tans.

Om dit te oorkom sal ‘n volledige landtelling van alle diere

gedoen moet word waarvandaan nuwe, meer betroubare voor-

spellingsmodelle ontwikkel kan word. Dit sal satelliet- en ander

lugfototegnologie saam met groot grondspanne benodig met

kostes wat in die miljoene sal beloop. Wie gaan daarvoor betaal?

Landbouproduksie is onderhewig aan groot jaarlikse en

langertermynskommelinge as gevolg van droogtes en vloede.

Wat is die betroubaarheid van die gereelde koolsuurgasver-

minderingspoging met so ‘n variërende situasie? Verder, op

watter basis word die belasting dan bereken? Individue aan die

ontvangkant sou heeltemal geregverdig dit in die hof kan beveg

– met al die kostes wat daarmee gepaard gaan.

Hoe gaan vermindering op plase gemonitor word? Alhoewel

daar ook ander wyses is, sal verteenwoordigende loodsprojekte

in alle landboustreke gevestig moet word, want monitering sal

telkens by dieselfde projek gedoen moet word om vermindering

te meet. Is dit moontlik en wie gaan daarvoor betaal?

Slotopmerkings

Belasting is nie regverdigbaar soos hierbo geredeneer nie; trouens

dit kan kontraproduktief wees.

Bedrywe het nietemin ‘n verantwoordelikheid om hul produsente te

adviseer en by te staan om plase se kweekhuisgasse te verminder.

Daar is verskeie welbekende metodes en wyses soos minimum

grondbewerking en groter doeltreffendheid (in hierdie verband

minder kweekhuisgasvrystelling per eenheid produk) wat doelgerig

deur bedryfsleiers en kundiges aan ons produsente in opleiding

voorgehou kan word.

HEINZ MEISSNER,

adviseur vir die veebedryf

35

November 2016

FOKUS

Natuurlike hulpbronne en energie

Spesiale